…στο πρώτο Δημοτικο Συμβούλιο που γύρναγε αλλού το κεφάλι για να μη δει το ναζιστικό χαιρετισμό του Μιχαλολιάκου μέσα στο Δημαρχείο. Ούτε τους ένοπλους μπράβους δεν είδε. Δημοκράτης

…όταν ήθελε να περασει πειθαρχικό όλη τη Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων γιατί κρεμασαν μαύρες κορδέλες στα όργανα με τα οποία έπαιξαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου σε ενδειξη διαμαρτυρίας. Τους παρουσίασε περίπου ως τρομοκράτες. Δημοκράτης

…όταν έστειλε την αστυνομία να βγάλει σηκωτούς απο το (άδειο και παρατημένο) Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων τους άστεγους που είπαν να μπουν εκεί για να γλιτώσουν από το κρύο. Μετά τους ξήλωσε και τα παγκάκια για να κοιμούνται μόνο σε χαρτόνια. Δημοκράτης

…όταν διόρισε διάφορους άξιους “φίλους” του του στο ΔΣ του Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων: ο ένας πρότεινε να κάνει ο ΠΟΔΑ φεστιβάλ αρχαίου δράματος και διόρισε τον εαυτό του Διευθυντή του φεστιβάλ. Η άλλη μας ζήταγε να εγκρίνουμε πολιτιστικές δράσεις με ανοιχτό προϋπολογισμό. Ο τρίτος το παιζε τεχνοκράτης, αλλά βασικά γούσταρε τρελά να απολύονται οι υπάλληλοι του Δήμου (και επίσης δεν καταλάβαινε πώς γίνεται η Φιλαρμονική να μην μπορεί να παίξει αν λείπουν κάποια όργανα -καλλιεργημένος, τι να πω). Όσοι δεν ήταν ψώνια ή λαμόγια, απλώς παραιτήθηκαν νωρίς για να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους. Αδιάφθορος

…όταν αποφάσισε να καταργήσει τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων (συγχωνεύοντάς τον με τον Οργανισμό Άθλησης) ευθυγραμμιζόμενος με τα Μνημόνια. Όχι μόνο διέλυσε έναν Οργανισμό που ακόμη οι υπάλληλοί του δεν ξέρουν πού υπάγονται, αλλά επιπλέον παρέδωσε τη Διοίκηση στην αρχιΠασόκα του λαμογιστάν κα Ψαράκη. Ήμουν εκεί όταν έβγαλε τους εκπροσώπους της Ανταρσίας στις γειτονιές από το νέο ΔΣ με την αιτιολογία ότι “φωνάζαμε πολύ” και “δεν ήμασταν καλά παιδιά”. Δημοκράτης

…όταν εξομοίωνε τον Πέτρο Κωνσταντίνου με τον φασίστα Μιχαλολιάκο και δεχόταν την (τώρα φυλακισμένη) Σκορδέλη στο Δημοτικό Συμβούλιο ως… “εκπροσωπο των κατοίκων”, να παρομοιάζει τους μετανάστες με κατσαρίδες. Δεν απάντησε. Δημοκράτης πάνω από όλα…

Ήμουν εκεί κι όταν, το 2010, πολλοί αριστεροί φίλοι μου με πίεζαν να στηρίξει η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας τον Καμίνη στον τότε β γυρο. Τους εξήγησα πώς θα γίνουν τα πράγματα. Τους εξήγησα ότι το θέμα είναι τι κάνουμε στις γειτονιές κι όχι να πάρουμε θέση μεταξύ Καμίνη-Κακλαμάνη. Τους εξήγησα ότι δεν καταπολεμάται ο φασισμός επειδή θα βγει δήμαρχος ένας τύπος που το παίζει “δημοκράτης”, γιατί ο φασισμός δεν παλεύεται έτσι. Στο τέλος τους είπα να ψηφίσουν ό,τι θέλουν, αλλά να ξαναβρεθούμε ένα χρόνο μετά να κάνουμε μια εκτίμηση για το ποιος είχε δίκιο και να βγάλουμε συμπεράσματα για την Αριστερά.
Ένα χρόνο μετά, και δύο και τρία, εγώ ήμουν εκεί. Οι φίλοι μου δεν ήθελαν ούτε να το συζητήσουν. Οι ίδιοι τώρα θα μαυρίσουν τον Καμίνη (και καλά θα κάνουν). Ελπίζω αυτή τη φορά να το κάνουν με λιγότερες αυταπάτες!